Beyaz Kaplan'ın Son Günleri ve Ben

"Sadece futboldan anlayan bir antrenör hiçbir zaman en iyisi olamaz" dedi bir felsefe profesörü. Mesajı aldım.
Jose Mourinho

Yazacaklarımın yukarıdaki alıntı ile hiçbir ilişkisi olmayacak, şakın şaşırma.

Dramdan beslenenen insanlar ve kültürler beni hep rahatsız eder. Vakur bir duruş daha da değerlidir. Bilirim en çok onurdan bahsedenlerdir en onursuz olanlar, çünkü insan olamadığını iter bilinçaltına olduğunu göstermeyi sever. "Bak ne oldum?"delisi çoktur ama bak neler olamadımı anlatanı bulamazsınız. Oysa olamadıklarımız , olduklarımızdan daha çok biçimlendirir karekterimizi. Ezikliklerimizi iteriz o bilinmeze ve bilinçaltı bir buz dağının görünmez kısmıdır ve sizi olur olmaz yerlerde ele verir. Uyanık bir göz hemen farkeder bu kağıttan kaplanları.

Yazacaklarımdan kendinize, bana ve hayata dair  bir dram, bir anlam çıkaracaksanız okumayın. Beni bir yazımla ve dram dediğimiz bize en çok acı çektiren olguyu bir kere okuyarak ya da  yaşayarak anlayamazsınız.

Onu eskiden beri tanırım. Etrafta dolanır durur, gözlerinin etrafını saran derisi  bir hastalıktan olsa gerek irite olmuştur, gözleri sürekli yaşlıdır, akar. Beyazı çok birkaç siyah lekesi olan irice bir erkek kedidir. Kocaman kafasından dolayı  Beyaz Kaplan bizim ona verdiğimiz isimdir.

Onun arka bacaklarının tutmadığını düzenli mama bıraktığımız bir yerde fark ettim. Sonra apartmanımızın etrafında görmeye başladım. İlk mama vermek istediğimde beni görür görmez korktu ve bana kıhladı. İkinci, üçüncü derken çekinmesine rağmen bana alıştı zaten her iki adımda bir bacaklarını tutamadığı için düşüyordu. Arkaya bıraktığımız kedi yuvalarından birinde kalıyor ya da arabaların altına sığınıyor. Balkondan onu her daim gözlüyorum, görünce yanına gidip tekrar besliyorum. Biliyorum Beyaz Kaplan yaşlılıktan ölmek üzere olan bir ruh. Büyük olasılık yaşlılıktan dolayı çişini ve kakasını tutamıyor. Çünkü mama yediği yerlerde hep dışkı oluyor.

Onunla göz göze geldiğimde o akan feri solmuş gözleriyle bana bakışı ve her iki gözünü yavaşça yummasının "teşekkür ederim" demek olduğunu biliyorum.

Hayatımda hiçbir felsefe hocası sadece insanlarla ve onların sorunları ile ilgilenerek "iyi bir insan" olamazsın demedi.

Ben "iyi insan olmayı" hayvanlardan  öğrendim.